در چند سال اخیر، همگام با تغییرات به وجود آمده در ساختار و ترکیب جمعیت ایران، مباحث مختلفی در مورد تعداد و ساختار جمعیت کشور و آینده‌ی آن مطرح شده و توجه دولتمردان، برنامه‌ریزان، پژوهشگران و نیز اذهان عمومی را به سوی جمعیت و ویژگی‌های آن جلب نموده است. براورد جمعیت از جمله مباحث مهم در امر سیاست‌گذاری برای موضوعات مختلف است. در برنامه‌ریزی‌های کلان و خرد کشور، جمعیت به‌عنوان مبنای اصلی تصمیم‌گیری‌ها مطرح بوده و همان‌گونه که برنامه‌ریزی ابعاد گوناگونی دارد، اطلاعات جمعیتی نیز به تفکیک سطوح مختلف جفرافیایی و سنی و جنسی مورد نیاز است. با عنایت به این‌که اطلاعات اصلی جمعیت از سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن قابل استخراج است و سرشماری‌ها نیز در فواصل زمانی ۱۰ و ۵ سال یک بار انجام می‌شود، پیش‌بینی‌های جمعیت برای سال‌های آتی اهمیت و جایگاه ویژه‌ای پیدا می‌کند. بعلاوه بواسطه تغییرات پیوسته جمعیت که گاهی از شدت بالایی نیز برخوردار است، نمی‌توان نتایج سرشماری‌ها را برای مقاطع پس از سرشماری و مخصوصاً سال‌های دورتر جهت بسیاری از اهداف، استفاده نمود. بنابراین، نگاهی به گذشته و حال و بررسی تغییرات آن، در پیش‌بینی جمعیت کشور و ساخت فرضیات پیش‌بینی، ضروری و مهم تلقی می‌شود.
از گذشته‌های دور، دولت‌ها به پیش‌بینی‌های جمعیت علاقه داشته‌اند و از آن برای اهداف مالیاتی، نظامی و انتخاباتی سود می‌جستند. در دهه‌های اخیر، دولت‌ها نیز به جهت داشتن مسئولیت در تأمین و بهبود شرایط اقتصادی و اجتماعی مناسب برای مردم، مشتاق به انجام پیش بینی های جمعیتی بوده و از این دست اقدامات حمایت کرده‌اند.
برآورد جمعیت کل کشور به تفکیک استان، شهرستان و مناطق شهری و روستایی برای سال‌های ۱۳۹۳ و ۱۳۹۴ توسط مرکز آمار ایران و با همکاری پژوهشکده آمار به انجام رسیده است.
فایل این طرح پژوهشی در بخش فروشگاه وب‌گاه پژوهشکده آمار ایران به نشانی www.srtc.ac.ir قابل دسترسی است.