دشواری روزافزون گردآوری اطلاعات به روش‌های سنتی به دلیل پیچیدگی‌های امروزی جوامع آماری، نیاز به مطالعه برای دگرگونی یا بهنگام‌سازی روش‌های آمارگیری را ضروری کرده است. استفاده از دیگر منابع داده‌ها و مدل‌سازی، از روش‌هایی هستند که می‌توانند به‌عنوان جایگزین روش‌های آمارگیری به‌کار رفته یا به افزایش دقت برآورد‌ها و استنباط‌های حاصل از آمارگیری‌های سنتی یاری رسانند. منابع اطلاعاتی حاصل از داده‌های پیشین (مانند آمارگیری‌های گذشته یا داده‌های ثبت‌شده) همواره یکی از مهمترین منابع اطلاعاتی برای این منظور هستند. بنابراین به‌نظر می‌رسد اگر بتوان با به‌کارگیری روش‌های استنباط بیزی و مدل‌سازی، از اطلاعات این منابع داده‌ها در پیش‌گویی یا بهنگام‌سازی برآورد‌های موردنظر بهره جست، گامی بزرگ در جهت کاهش هزینه و خطای آمارگیری‌ها به ویژه در آمارگیری‌های رسمی، به شمار خواهد رفت.
بر این اساس و با توجه به درخواست مرکز آمار ایران در خصوص ارائه روشی برای برآورد و پیش‌گویی نرخ‌بیکاری حاصل از طرح نیروی کار این مرکز، پژوهشکده‌ی آمار بنا به رسالت خود در زمینه‌ی اجرای طرحهای پژوهشی با هدف افزایش کیفیت آمارها، طرح پژوهشی «استفاده از روش‌های استنباط و پیش‌گویی بیزی برای پیش‌گویی نرخ بیکاری ایران» را در دستور کار خود قرار داد که گزارش نهایی آن اکنون در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.