حساب‌های منطقه‌ای همانند حساب‌های ملی، یکی از مهمترین ابزارهای آماری در فرایند برنامه‌ریزی‌ها و تحلیل‌های اقتصادی به شمار می‌رود. این گروه از حساب‌های اقتصادی، شاخص‌هایی را برای اندازه‌گیری میزان عملکرد اقتصادی در یک منطقه به‌دست می‌دهد که از طریق آن می‌توان کمیت‌های متغیرهای کلان اقتصادی را در سطوح منطقه‌ای و یا در ادوار زمانی، مقایسه کرده و به چگونگی جریان رشد و توسعه اقتصادی و روند تحولات اقتصادی در منطقه پی‌برد. همچنین با استفاده از اطلاعات حساب‌های منطقه‌ای می‌توان آثار سیاست‌های اقتصادی را بر وضعیت اقتصادی منطقه، ارزیابی و نابرابری‌های منطقه‌ای را شناسایی کرده و بدنبال آن در قالب برنامه‌ریزی‌های منطقه‌ای، تصمیمات مناسبی را اتخاذ نمود.
با توجه به اهمیت این موضوع، مرکز آمار ایران از سال ۱۳۷۳، تهیه حساب‌های منطقه‌ای را به عنوان یکی از فعالیت‌های اصلی خود در دستور کار قرار داد و از سال ۱۳۸۰ نیز با توجه به الزامات قانون برنامه سوم توسعه کشور و ضرورت حرکت به سوی برنامه‌ریزی منطقه‌ای، تهیه این حساب‌ها به روش تولید برای تمامی استان‌ها در برنامه کاری مرکز آمار ایران قرار گرفت که تاکنون نیز استمرار داشته است.
اما از آنجا که محاسبات انجام شده در حساب‌های منطقه‌ای بر حسب ارزش جاری (اسمی) متغیرها بوده و از سوی دیگر، بررسی عملکرد واقعی اقتصاد و شناخت تحولات اقتصادی و همچنین محاسبه دقیق رشد اقتصادی در منطقه (استان) مستلزم حذف اثرات قیمت از متغیرهای جاری و تبدیل آنان به متغیرهای واقعی است، در راستای تکامل این حساب‌ها و انجام تعدیلات لازم در این زمینه با استفاده از شیوه‌های علمی، پژوهشکده‌ی آمار با مشارکت مرکز آمار ایران بنا بر نیاز و بر اساس درخواست سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان زنجان و با کارفرمایی دانشگاه علوم پزشکی زنجان، در قالب یک طرح پژوهشی، مبادرت به تهیه حساب منطقه‌ای به روش تولید به قیمت واقعی در استان مذکور نموده است.