يكي از وظايف مهم هر سازمان آماري گردآوري داده ها و انتشار آنها است . گاهي تمام يا بخشي از اطلاعات گردآوري شده به جنبه هاي خصوصي يا تجاري پاسخگويان بستگي دارد كه از نظر آنان حساس و محرمانه هستند . انتشار كامل اين گونه داده ها با خطر جدي افشاي اطلاعات محرمانهي پاسخگويان و نارضايتي آنان همراه است . لذا براي حفظ محرمانگي دادهها و رعايت حريم خصوصي پاسخگويان معمولاً از انواع شيوه هاي دسترسي محدود به داده ها استفاده مي شود. از طرفي كار بران و به خصوص پژوهشگران نيازمند دسترسي به اطلاعات كافي هستند و محدودسازي دسترسي به اطلاعات باعث كاهش كارايي يا محدوديت در انواع تحليل هاي آماري مورد نظر كاربران ميشود. لذا بايد در انتشار داده ها حقوق كاربران نيز در استفادهي وسيع از داد ه ها مورد توجه قرار گيرد . بنا بر اين هر سازمان آماري از يك سو بنا به وظيفه ي قانوني متعهد به انتشار گسترده ي اطلاعاتبه شكل اطلاعات خصوصي پاسخگويان مراقبت نموده و اين تضمين را بدهد كه ضمن ارائه ي بيشترين اطلاعات به جامعه، حريم شخصي پاسخگويان در حد معقول حفظ می‌شود. بنا بر اين براي جلوگيري از تضييع حقوق پاسخگويان و رعايت حقوق كاربران، لازم است بين اين دو اصل تعادل ايجاد شود . لازمهي برقراري تعادل، شناسايي و اندازهگيري ريسك افشاي اطلاعات خصوصي در دادهها و ميزان اطلاعات موجود در آنها است. در اين طرح پژوهشي ضمن بيان مفاهيم مربوط به مسئلهي افشا، معيارهايي براي اندازهگيري و ارزيابي ريسك افشا به تفكيك شكل و وضعيت انتشار دادهها معرفي شده و تكنيكهايي براي كاهش ريسك افشا ارائه شده است . سپس نحوه ي انتشار ايمن انواع داده ها نشان داده شده است . در انتها با استفاده از معيارهاي ارائه شده و راههاي كاهش ريسك افشاي اطلاعات، شكل ايمن هر يك از جداول مربوط به طرح آمارگيري از كارگاههاي صنعتي كه توسط مركز آمار ايران در سال ۱۳۸۴ اجرا شده، ارائه شده است.