کشور ایران به تبع تجربه‌ی تحولات شگرف جمعیتی همواره با مسائل متعددی مواجه بوده است. همچنان که اشاره شد، اغلب محققان جمعیتی به تحولات مؤلفه‌های پویایی جمعیت و پیامدهای که این تحولات می‌تواند در ابعاد اجتماعی، اقتصادی و سلامت داشته باشند تأکید داشته‌اند. اما نکته‌ی قابل توجه این است که بخش زیادی از این پیامدها در دل تحولات گذار ساختار سنی که ادامه‌ی فاز گذار جمعیت است نهفته است. بنا بر این بهتر است مطالعه‌ی مسائلی که در نتیجه‌ی تحولات جمعیتی ایجاد می‌شود در بستر گذار ساختار سنی انجام گیرد. گذار سنی شامل چهار مرحله‌ی متمایز است که با افزایش چشمگیر جمعیت در یکی از گروه‌های سنی همراه است؛ ابتدا، فاز کودکی، سپس فاز جوانی، بعد از آن فاز بلوغ جمعیت یا میان‌سالی و در نهایت فاز سالخوردگی است. از این‌رو در هر کدام از فازهای گذار ساختار سنی، مسائلی مطرح می‌شود که می‌تواند به‌طور مستقیم و یا غیر مستقیم از استقرار فازهای گذار ساختار سنی منتج شود. اما یکی از مهم‌ترین فازهای گذار ساختار سنی که پیامدهای قابل توجهی را برای کشور در پی دارد، فاز سالخوردگی است.