جمعیت به سرعت و بطور نامنظم تغییر می‌کند و بنابراین سرشماریهای ده ساله و پنج ساله نفوس و مسکن برای بسیاری از اهداف جاری مناسب نیست. برای پیش بینی جمعیت کل کشور بدون تفکیک جغرافیایی، می‌توان با روشهای مختلفی اقدام به پیش بینی جمعیت حتی برای افق‌های درازمدت نمود که از آن جمله می‌توان به روشهای مبتنی بر تحلیل جمعیت شناختی، پیش‌بینی‌های احتمالی و بیزی اشاره نمود. برای پیش‌بینی جمعیت استانها و یا سطوح کوچکتر از آن به علت فراهم نبودن شاخصهای جمعیتی (مرگ و میر، تولد، باروری، امید به زندگی) در سطح استان با استفاده از روشهای معمول برآوردهای حاصله دقت مطلوبی نخواهند داشت. برای این منظور مطالعات گسترده‌ای با استفاده از روشهای مختلف زیرناحیه‌ای صورت گرفته است که البته هر یک از این روشها دارای محدودیت‌های خاص خود بوده و در عرصه عملی بنا بر بضاعت موجود می‌توانیم روش یا روشهای مناسب را برای برآورد و پیش‌بینی جمعیت استانهای ایران بکار بریم. طرح حاضر علاوه بر مطالعه بر روی روشها و مدلهای مختلف برآوردهای زیرناحیه‌ای در صدد پیش‌بینی جمعیت استانها (به عنوان یک زیرناحیه از کشور) خواهد بود و با انتخاب روشهای مناسب و کسب اطلاعات لازم برای سالهای ۸۵-۱۳۷۶ این پیش‌بینی‌ها را ارایه خواهد نمود.