خطای نمونه‌گیری عبارت است از تغییرپذیری تصادفی که به دلیل بررسی نمونه‌ای از جامعه به جای تمام واحدهای جامعه، رخ می دهد. این خطا ناشی از تغییرات در برآوردها به دلیل استفاده از طرح انتخاب تصادفی نمونه است. روش تصادفی کردن که در عمل به تعریف برآورد بهینه و برآورد مناسبی از خطای نمونه‌گیری مورد استفاده قرار می‌گیرد، بسیار مهم است. در بسیاری از طرحهای نمونه‌ای که عملا به کار می‌روند این فرآیند ممکن است مستلزم طبقه‌بندی، چندین مرحله نمونه‌گیری خوشه‌ای، برآورد نسبتی یا رگرسیونی، پس‌طبقه‌بندی و سایر شیوه‌ها باشد و به این نتیجه بینجامد که خطای نمونه‌گیری تابعی و یا حتی تابعی معلوم از پارامتر جامعه نباشد بنابراین ضروری است که از روشهای غیر مستقیم در برآورد استفاده شود. این تحقیق ضمن تشریح مفهوم خطای نمونه‌گیری، به معرفی شاخص‌های تعیین کننده این خطا و نحوه برآورد غیر مستقیم آنها می‌پردازد و به منظور نشان دادن نحوه کاربرد این روشها، خطای نمونه‌گیری یکی از طرحهای منتخب برآورد می‌شود.