اکثر کشورهای غیرصنعتی به ویژه کشورهای آسیایی مانند ایران شاهد تحولات عمیقی در تمامی ابعاد (فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و جمعیتی) و گذر از الگوهای سنتی به سمت الگوهای مدرن می‌باشند. مثلاً در مورد ابعاد جمعیتی شاهد مرحله انتقالی باروری هستیم و جامعه به سمت کاهش و تحدید موالید پیش می‌رود. در مورد ازدواج هم شاهد تغییر و تحولاتی در آداب و رسوم آن می‌باشیم. طی نیمه اول قرن بیستم تا 1970 الگوی غالب در اکثر کشورهای آسیایی ازدواج‌های زودرس و عمومیت آن حاکم بوده است. اما در حال حاضر در تمامی کشورهای آسیایی بجز کشورهایی که در جنوب آسیا واقع هستند، میانگین سن ازدواج زنان مجرد بالای 20 سال است. در این تحقیق سعی بر آن است که با دید علمی و با رویکردی واقع‌نگر، در محدوده اطلاعات موجود، روند تحولات سن ازدواج و مهم‌تر از آن تاثیر برخی از عوامل موثر بر آن از جمله تحصیلات، اشتغال، شهرنشینی و نسبت جنسی سنجیده شود..