طی چند دهه اخیر رشد بی‌رویه جمعیت ایران، از عمده‌ترین معضلات کشور به شمار می‌آید و یکی از بارزترین مسایل ناشی از آن، مسایل جمعیتی، اقتصادی، اجتماعی و وضعیت مسکن در سطح ملی است، که این مسیله با توجه به مهاجرت‌های بی‌رویه از روستا به شهرها روز به روز حادتر شده که این امر خود سبب ایجاد مسایل مالی و مشکلات متعدد و گاه غیرقابل جبرانی شده است. از آن‌جایی که در سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن، جمعیت به عنوان محور و هدف توسعه، از ابعاد مختلف مورد توجه قرار می‌گیرد و اطلاعات به تفصیل گردآوری می‌شود، لذا از منابع غنی در شناخت ویژگی‌های جمعیتی کشور از جمله جمعیت مهاجر روستا به شهر و تاثیر آن بر مولفه‌هایی مانند وضعیت مسکن محسوب می‌شوند. از این رو در این پژوهش با توجه به نتایج سرشماری‌های ۱۳۷۵ و ۱۳۸۵ بررسی اثرات رشد جمعیت بر مهاجرت و وضعیت مسکن پرداخته شده است