سرشماری به‌عنوان یکی از روش‌های آمارگیری، بخش عظیمی از اطلاعات مورد نیاز برای برنامه‌ریزی‌های یک کشور را تأمین می‌کند. دادههای یک آمارگیری به دلایل مختلفی مانند خطای مأمور آمارگیر، خطای داده‌آما و سایر خطاهای غیر نمونه‌گیری، همواره با دادههای گم‌شده، ناسازگار، دورافتاده، کدهای غیر مجاز و مانند آن‌ها همراه است. از آن‌جا که هر اطلاعی که در آمارگیری گردآوری می‌شود می‌تواند دارای خطا باشد، شاید بتوان گفت سرشماری با خطای غیر نمونه‌گیری بیش‌تری مواجه است؛ زیرا اطلاعات بیش‌تری را گردآوری می‌کند. برای اطمینان از تولید دادههای سازگار در سرشماری، کمیته‌ای به‌نام «کمیته‌ی ادیت و جانهی» تشکیل می‌شود. این کمیته موظف است در کمترین زمان ممکن، دادههای گردآوری‌شده را به بهترین شیوه پاک‌سازی کند و آماده برای استخراج اطلاعات سازد. کمیته‌ی ادیت و جانهی باید از روش‌هایی برای انجام دادن فعالیت‌های خود کمک بگیرد که با سرعت زیاد، دادههای باکیفیت را شناسایی کند. در سال‌های قبل، متداول‌ترین روش برای کشف خطا در سرشماری‌ها و آمارگیری‌های نمونه‌ای، روش اگر- آن‌گاه یا روش رسم نمودار گردشی (flow chart) بود. در سال 1999 میلادی، کانادا برای اولین بار از رویکرد جدیدی برای ادیت و جانهی استفاده کرد. طی این رویکرد، کشف خطا به‌صورت اتوماتیک انجام می‌شود. این روش در مقایسه با روش اگر- آن‌گاه، بسیار ساده‌تر و کاراتر است و در مدت زمان کوتاه با نیروی انسانی کمتری انجام می‌شود. در این طرح با بررسی این روش جدید ادیت، به امکان استفاده از روش ادیت اتوماتیک در طرح‌های آمارگیری مرکز آمار ایران پرداخته شده است.