توسعه شاخص‌های سلامتی و افزایش امید به زندگی از یک طرف و کاهش مرگ و میر و ارتباط آن با افزایش سال‌های زندگی در عصر حاضر چالش‌های فراوانی را به وجود آورده است. افزایش طول عمر انسان‌ها و اضافه شدن جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن ۲۱ بوده و سالخوردگی جمعیت پدیده‌ای است که جوامع بشری با آن روبه‌رو هستند. شناخت خصوصیات اجتماعی اقتصادی سالمندان و چگونگی روند آن در طی سالیان، موجب افزایش آگاهی برنامه‌ریزان نسبت به این موضوع خواهد شد که می‌تواند زمینه‌ساز سیاست‌های مطلوب برای حمایت از این جمعیت رو به رشد باشد. در این پژوهش بر اساس نتایج سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن، روند تغییرات شاخص‌های منتخب برای جمعیت سالمند در سطح کل کشور، استان، مناطق شهری و روستایی و بین زنان و مردان از سال ۱۳۵۵ تا سال ۱۳۹۰ مورد بررسی قرار می‌گیرد. همچنین در سطح استان روند تغییرات برخی شاخص‌های کلان برای سال‌های سرشماری منتهی به زمان پژوهش تحلیل و بررسی می‌شود و در پایان با توجه به پیش‌بینی جمعیت بر حسب سن و جنس تصویری از ویژگی‌های جمعیتی سالمندان در چند دهه‌ی بعد ترسیم می‌شود.