کمبود اطلاعات صحیح و دسته‌بندی‌شده‌ی آبادی‌ها همواره یکی از مشکلات پیش روی برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران کشور بوده است و کارشناسان مسائل روستایی را نیز با مشکلات عدیده‌ای در برنامه‌ریزی و ارزیابی برنامه‌های اجرا شده مواجه ساخته است. سرشماری‌های عمومی نفوس و مسکن با ارائه‌ی اطلاعات کلی از ساختار جمعیتی، اقلیمی و امکانات مستقر در آبادی‌ها یکی از جامع‌ترین دادگان‌های آبادی‌ها بوده و به‌عنوان فرصتی مغتنم، زمینه‌ی بررسی‌های متعدد را برای پژوهشگران فراهم ساخته است. نتیجه‌ی این بررسی می‌تواند به‌عنوان راهنمایی برای برنامه‌ریزی و ارزیابی برنامه‌ریزی‌های روستایی در سطح ملی و استانی مورد استفاده قرار گیرد.