مسأله شمارش تعداد بیکاران از سال ۱۹۳۰ همزمان با رکود اقتصادی در امریکا از اهمیت ویژه‌ای برخوردار شد. به منظور اندازه‌گیری مستقیم نرخ بیکاری ماهانه بر اساس نمونه‌گیری، طرح آمارگیری جمعیت جاری (CPS) در این کشور شکل گرفت. CPS یک طرح نمونه‌گیری احتمالاتی چندمرحله‌ای از خانوارها است که با الگوی چرخش ۴-۸-۴ انجام می‌شود و برآوردهای ماهانه نیروی کار و سایر برآوردهای وابسته به آن را تولید می‌کند. برآورد پارامترها از طریق وزن‌دهی حاصل می‌شوند و وزن‌های مورد نیاز در چند مرحله شامل محاسبه وزن پایه، تعدیل بی‌پاسخی، تعدیل نسبتی مرحله اول، تعدیل در سطح ملی و ایالتی و تعدیل نسبتی مرحله دوم به دست می‌آیند. در این طرح به منظور کاهش واریانس اطلاعات دوره‌های مختلف آمارگیری از طریق برآوردهای مرکب با یکدیگر آمیخته شده و مورد استفاده قرار می‌گیرند. علاوه بر برآورد ویژگی‌های اصلی نیروی کار، برآوردهای متعدد دیگری به‌صورت ماهانه یا فصلی تولید می‌شوند که هر کدام از آن‌ها نیازمند مراحل بیش‌تری برای وزن‌دهی هستند تا برآورد نهایی حاصل شود. برخی از تغییرات دوره‌ای مانند شرایط آب و هوایی یا تعطیلات می‌توانند در برآورد پارمترها اثر داشته باشند که برای حذف این اثرات دوره‌ای تعدیل فصلی مورد استفاده قرار می‌گیرد. با توجه به این که اطلاعات مربوط به وضعیت اشتغال و بیکاری در ایران نیز از طریق یک آمارگیری بر مبنای نمونه‌گیری احتمالاتی چند مرحله‌ای چرخشی به دست می‌آید، بررسی روش‌های برآورد در طرح آمارگیری جمعیت جاری با هدف به‌کارگیری روش‌ها و هماهنگ‌سازی آن‌ها با شرایط موجود به منظور بهبود برآوردهای نیروی کار حائز اهمیت است. در این طرح، برای آشنایی بیشتر با ویژگی‌های آمارگیری جمعیت جاری آمریکا گزارشی از نکات فنی و اجرایی آمارگیری تهیه می‌شود.