امروزه مهاجرت بین‌المللی به یک موضوع مهم و عمده در مباحثات و سیاست‌های عمومی در عرصه‌ی بین‌المللی و داخلی تبدیل شده است. در عرصه‌ی بین‌المللی، سازمان‌ها، اتحادیه‌ها و کنوانسیون‌های بین‌المللی فعالیت‌های خود را معطوف به این موضوع کرد‌ه‌اند. در عرصه‌ی داخلی نیز سیاست مهاجرتی به یکی از ابعاد و انواع سیاست‌گذاری‌های کلان کشورها تبدیل شده است که دولت‌ها متکفل و متولی آن هستند. سیاست مهاجرتی را می‌توان به منزله‌ی مجموعه‌ای از اهداف، راهبردها، رویکردها، رفتارها و اقداماتی دانست که از سوی دولت در خصوص جریانات مهاجرتی و وضعیت مهاجران در یک جامعه اتخاذ و اجرا می‌شود. پایه و اساس چنین سیاست‌گذاری مهاجرتی (مبحثی که در سال‌های اخیر در ایران مطرح و مورد توجه قرار گرفته است)، دادهها و تحلیل‌های مهاجرتی است. در حقیقت وجود دادههای خوب و تحلیل‌های مناسب، نقش کلیدی و محوری در فرایند سیاست‌گذاری ایفا می‌کند، زیرا یک نظام سیاست‌گذاری ملّی بایستی مبتنی بر تعاملات میان تجربه‌ی مهاجرتی، دادهها و تحلیل‌های مهاجرتی، شناخت وضعیت و ویژگی‌های مهاجران و سیاست‌گذاری مهاجرتی باشد. از این‌رو این پژوهش بر آن است با تکیه بر دادههای سرشماری عمومی نفوس و مسکن ۱۳۹۵، طرح آمارگیری بهره‌مندی از خدمات سلامت ۱۳۹۳ و طرح آمارگیری جمعیت و سلامت ۱۳۹۴ به بررسی ویژگی‌های اقتصادی، اجتماعی و سلامت مهاجرین خارجی پرداخته و زمینه را برای سیاست‌گذاری مهاجرتی فراهم سازد.